درمان خانگی آب رفتن داخل گوش + عوارض ماندن آب، راهکار خروج، علائم اولیه گوش شناگر
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۷۵۳۹
ماندن آب در گوش می تواند عوارض زیادی مانند درد و خارج به همراه آورد و منجر به ایجاد عفونت و سپس بیماری های دیگر گوش شود. بنابراین اگر آب در گوش شما مانده بهتر است با روش های صحیح و مناسب آن را خارج کنید.
به گزارش ایمنا، زمانی که آب وارد گوش‌ها می‌شود در حالت معمولی جرمی که در مجرای گوش وجود دارد، از ورود مایع به داخل گوش ممانعت می‌کند اما گاهی ممکن است آب داخل گوش باقی بماند و خارش و درد بسیار زیاد را به همراه بیاورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شاید بارها برای شما اتفاق افتاده است که در هنگام شنا یا حمام کردن آب وارد گوش‌هایتان شود. این اتفاق ممکن است برای هر فردی رخ دهد. در این حالت احساس عجیبی در فرد به وجود می‌آید به این صورت که گوش‌های او حالت گرفتگی پیدا می‌کند و صداها را بم می‌شنود.
ماندن آب در گوش چه عوارضی دارد؟باقی ماندن آب در گوش می‌تواند خارش و درد بسیار زیادی را ایجاد کند حتی در ادامه می‌تواند منجر به از دست دادن شنوایی فرد شود. ماندن آب در گوش عوارض دیگری از جمله ایجاد کیست، ورم و التهاب پرده گوش را نیز به وجود می‌آورد.
باریکی مجرای گوش یا وجود جرم زیاد یا شیء خارجی دیگر داخل گوش را می‌توان از جمله دلایل باقی ماندن آب در گوش دانست. افرادی که زمان زیادی را در آب سپری می‌کنند، بیشتر از دیگران این احساس را تجربه می‌کنند. در برخی اوقات وارونه کردن خود در زمان بالانس زدن می‌تواند باعث شود که آب به داخل گوش برود.
آیا آب رفتن در گوش‌ها خطرناک است؟در بیشتر اوقات گوش، جرم بیشتری را ترشح می‌کند و همین باعث می‌شود که آب به آرامی از روی آن بگذرد. در غیر این صورت، باکتری موجود در آن رشد می‌کند و بیماری گوش شناگر را ایجاد می‌کند.
علائم اولیه گوش شناگر قرمزی و خارش داخل مجرای گوش درد کم ترشح مایع شفاف و بی بو درمان‌های خانگی برای خارج کردن آب از گوشاگر آب در گوش میانی شما قرار دارد، درمان خانگی مناسب نیست و به درمان ویژه ای نیاز دارد اما اگر آب در گوش خارجی شما قرار دارد، با استفاده از راهکارهای خانگی می‌توانید در رفع آن اقدام کنید.
راه‌های خارج کردن آب از گوشراههای زیادی برای خارج کردن آب از گوش خارجی وجود دارد.
کمک گرفتن از نیروی جاذبه زمینیکی از بهترین راه‌ها جهت خارج کردن آب از گوش، کمک گرفتن از نیروی جاذبه زمین است. به این صورت که ابتدا سر خود را به یک طرف خم کنید و گوشی را که آب در آن جمع شده است، به صورت موازی با سطح زمین نگه دارید.
ایجاد کردن خلأ در گوشدر این روش، کف دستتان را به مدت چند ثانیه روی گوشتان فشار دهید و به سرعت دست خود را بردارید.
استفاده از سشوارسشوار می‌تواند در افزایش سرعت تبخیر آب و مایع جمع شده در گوش کمک زیادی کند چراکه وارد شدن هوای گرم و خشک موجب تبخیر آب داخل گوش شما می‌شود. در این روش، ابتدا لاله گوش را پایین بکشید و سشوار را از فاصله ۲۵ تا ۳۰ سانتی متری گوش آسیب دیده خود بگیرید. این کار را به مدت ۳۰ ثانیه ادامه دهید. توصیه می‌شود که سشوار را خیلی نزدیک گوش خود نگیرید چرا که منجر به آسیب بیشتری می‌شود.
استفاده از الکل و سرکهیک قاشق چای‌خوری الکل را با یک قاشق چای‌خوری سرکه ترکیب کنید. دو یا سه قطره از این ترکیب را در گوش آسیب دیده خود بریزید. سپس به آرامی کانال گوش خود را مالش دهید. بعد از گذشت ۳۰ ثانیه، سر خود را به طرف دیگر خم کنید تا آب از آن خارج شود.
گرما درمانییک حوله کوچک تمیز و یک کاسه آب داغ بردارید. حوله را در آب داغ کاسه فرو کنید و آن را خوب بچلانید تا آب اضافی آن به طور کامل گرفته شود. سپس آن را به مدت ۳۰ ثانیه روی گوش خود بگذارید. بعد از اینکه حوله را برداشتید حدود یک دقیقه استراحت کنید و دوباره این کار را انجام دهید.
استفاده از آب اکسیژنهدر این روش کافی است سه یا چهار قطره از آب اکسیژنه را داخل گوش آسیب دیده خود بریزید. پس از گذشت دو دقیقه سر خود را به طرف دیگر خم کنید تا آب از گوش شما خارج شود. توصیه می‌شود که این کار را با استفاده از یک قطره‌چکان انجام دهید.
استفاده از کمپرس نمککمپرس آب نمک در این موضوع بسیار مؤثر است چراکه نمک آب را به خود جذب می‌کند. در این روش یک چهارم لیوان را از نمک پر کنید و آن را گرم کنید. پس از داغ شدن نمک‌ها، آن را داخل یک پارچه کتان بپیچید و گره محکمی به آن بزنید. در پایان، این پارچه را به مدت ۳ الی ۴ دقیقه نزدیک گوش آسیب دیده خود بگذارید.
چند بار خمیازه بکشید، اگر با انجام این کار متوجه جا به جا شدن مایع درون گوش می‌شوید، بارها این کار را تکرار کنید.
خم کردن سر به اطرافدر این روش روی یک پا بایستید و سر خود را به سمت زمین خم کنید و قسمت بالای گوش خود را به سمت پایین بکشید.
استفاده از سیرابتدا مقداری سیر را بکوبید و آب آن را بگیرید. دو یا سه قطره از آن را داخل گوش خود بچکانید. پس از گذشت چند دقیقه سشوار را بردارید و آب سیر موجود در گوش خود را خشک کنید. در استفاده کردن از سشوار به فاصله و مدت زمان انجام این کار دقت کنید.
استفاده از روغن زیتونمقداری از روغن زیتون را داخل یک کاسه کوچک بریزید و آن را به میزان کم گرم کنید. سپس چند قطره از آن را داخل گوش آسیب دیده خود بریزید. پس از اینکه ده دقیقه گذشت، سر خود را خم کنید تا آب و روغن زیتون از گوش شما خارج شود.
مراجعه به پزشک برای خارج کردن آب از گوشدر صورتی که وجود آب در گوش باعث احساس درد و ناراحتی برای شما شده است، بهتر است هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. اگر علائمی مانند ترشحات زرد رنگ و بد بو، درد مداوم، نقص شنوایی و خارش کانال گوش دارید، خیلی زود به پزشک مراجعه کنید.
کد خبر 605681منبع: ایمنا
کلیدواژه: درمان متخصص گوش و حلق و بینی شناگر عوارض علائم بیماری چگونه عفونت گوش با اب بیماری های شناگران گوش شناگر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق خارج کردن آب از گوش سر خود داخل گوش گوش خود گوش شما خم کنید گوش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۷۵۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟
در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- دارو‌های ضد تشنج
- دارو‌های ضد ویروس
- آنتی بیوتیک‌ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام‌های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.
سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد